Albert Grosfeld

Albert Grosfeld (Blerick, 2 augustus 1931 – 1 januari 2014) is een Nederlands beeldend kunstenaar.

In zijn jeugd kreeg hij schilderles van de Venlose kunstenaar Sef Moonen. Daarna studeerde hij van 1949 tot 1953 aan de Jan van Eyck Academie in Maastricht tekenen en schilderen.

In 1958 exposeerde hij voor het eerst in zijn geboorteplaats Blerick. Daarna volgden vele andere tentoonstellingen, onder meer in het Cultureel Centrum Venlo (1967) en het Museum Van Bommel Van Dam (1972) in het Julianapark. Ook in het buitenland werd veel van zijn werk geëxposeerd, zoals in de Verenigde Staten, Duitsland en Frankrijk. In het Cultureel Centrum Venlo werd in 1981 een overzicht getoond van zijn werk uit de periode 1949-1981. Vele musea in de wereld hebben werk van Grosfeld opgenomen in hun collecties. Vanaf 1971 beschikt de schilder over een eigen galerie in Blerick.

Grosfeld heeft zich nooit echt toegelegd op een vaste kunststroming of techniek. Door de jaren heen zijn alle disciplines wel aan bod gekomen. Toch heeft hij een lichte favoriet: landschappen. Vooral zijn ietwat vage, expressionistische landschappen zijn bekend geworden. Van zijn hand komen jaarlijks enkele honderden doeken, zowel in olieverf als aquarel. Ook maakt hij pentekeningen.

In 1993 werd de Passauer Kunstprijs voor de tweede maal uitgereikt, ditmaal aan Grosfeld voor zijn aquarellen. Deze prijs is een Europese prijs voor beeldende kunsten die om de twee jaar wordt uitgereikt aan een vernieuwend kunstenaar die veel heeft betekend in de Europese kunstwereld. Ook ontwikkelde hij zelf in dat jaar een nieuw procedé voor het maken van aquarellen. In 2006 ontwierp de kunstenaar de Opstaeker.

Op 1 januari 2014 overleed hij in het Toon Hermans Huis, gevestigd in het voormalig klooster Mariaweide.