Een bantuin was tot in de Nieuwe Tijd een tot de gemeente behorend stuk platteland buiten de vesting. Er golden dezelfde wetten als binnen de stadsmuren, vandaar dat er ook wordt gesproken over stedelijk rechtsgebied buiten de vesting. In de bantuin werd veelal op gemengde bedrijven akkerbouw en veeteelt bedreven.
Waarschijnlijk komt de benaming bantuin van het gegeven, dat inwoners van een stad, bij veroordeling na een relatief mild vergrijp, vaak werden verbannen naar een stuk platteland dat bij de stad hoorde. Dit gebeurde vooral in de Middeleeuwen.
De bantuin van Venlo strekte zich, buiten de stadsmuren, uit van Genooi via ‘t Ven en de Hogekamp tot aan Hagerhof en Hagerbroek.