Bastion Belvedère was een van de vele 17e-eeuwse en 18e-eeuwse vestingwerken rond Venlo.
Het bastion bevond zich aan de noordoostelijke zijde van de stadsmuur, in de directe nabijheid van de Prinsenhof, de toren Belvedère en de minderbroederskazerne, waaraan weer de Piottenwei lag, een stukje weiland waar vaak de ingekwartierde soldaten vertoefden. Aan de overzijde van de gracht lag de noordelijke punt van Enveloppe Van der Duyn.
Hoewel de 18e eeuw een redelijk rustig tijdperk was, bestond wel de voortdurende dreiging van zowel Oostenrijk als Pruisen. Venlo moest, als vooruitgeschoven post van de Generaliteit, koste wat kost behouden blijven. Om dat te bewerkstelligen werd de stad in die eeuw uitgebreid met een omvangrijk stelsel van vestingwerken. Met een garnizoen van circa 5.000 soldaten op een inwonertal van circa 4.000 was het een zwaar militair bolwerk geworden. In de woorden van de Amsterdamse geschiedschrijver Jan Wagenaar heette Venlo op dat moment eene sterke stad te zijn.
(Bronnen: Frans Hermans: Historische stdenatlas van Nederland deel 6: Venlo, Gemeentearchief Venlo)