Coy Koopal
Cornelis Jan Marinus (“Coy”) Koopal (Blerick, 22 juli 1932 – Voerendaal, 20 december 2003) was een Nederlands voetballer.
Koopal begon zijn profcarrière bij VVV in 1954. Zijn debuut in het Nederlands elftal maakte hij in 1956 tijdens de legendarische 1-2 overwinning op regerend wereldkampioen West-Duitsland. Later dat jaar scoorde hij, in een interland tegen Saarland, de 500e goal uit de geschiedenis van Oranje. In totaal speelde hij zes interlands, waarin hij tweemaal scoorde. Bondscoach Max Merkel gaf al snel de voorkeur aan Coen Moulijn, waardoor Koopals internationale loopbaan nog geen jaar duurde.
In 1956 stapte Koopal over naar Willem II. Een aanbod van Genua om in de Italiaanse Serie A te komen spelen, sloeg hij af uit vrees voor heimwee. Bij Willem II beleefde hij zijn meest succesvolle tijd: in acht seizoenen maakte hij 95 doelpunten.
Vanaf 1964 speelde Koopal twee seizoenen voor Fortuna ’54, waarmee hij speelde in het Europacup II-toernooi. Na zijn afscheid als speler trainde hij verschillende amateurclubs. In 1976 leidde hij SV Limburgia uit Brunssum naar het landskampioenschap voor amateurs.
In 2003 werd Coy Koopal tijdens een tennispartijtje getroffen door een hartaanval. Hij overleed op 71-jarige leeftijd.
Bron: Wikipedia
Verstuur reactie
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.