Erycius Puteanus

Erycius Puteanus (Venlo, 4 november 1574 – Leuven, 17 september 1646) was een humanist uit Venlo. Hij verlatijnste zijn naam, zijn oorspronkelijke naam was Eric de Put.

Na een schooltijd in Dordrecht en het Driekoningencollege in Keulen, waar hij welsprekendheid en wijsbegeerte studeerde, ging hij studeren in Leuven. Hij werd daar een leerling van Justus Lipsius, bij wie hij colleges oude geschiedenis liep. Hij studeerde vervolgens af in de rechten in 1595 en ging daarna naar Padua en Milaan, waar hij als rector magnificus Latijn doceerde van 1600 tot 1606. Daarvoor al, in 1599, werd hij professor in de welsprekendheid. In 1601 werd hij door koning Filips III van Spanje benoemd tot diens officieel geschiedschrijver. Kort voor zijn vertrek uit Milaan werd hij daar doctor in de rechten. In 1606 gaf hij als opvolger van de overleden Lipsius zelf als hoogleraar vanaf 1606 tot aan zijn dood in 1646 les aan de Universiteit van Leuven en schreef zowel in het Latijn als Nederlands. Ook werd hij lid van de Raad van State der Nederlanden.

Hij werd door aartshertog Albrecht tot ereraadsman aangesteld en ontving daar een pensioen voor. Hij hield contact met zijn geboortestad Venlo en vertegenwoordigde deze in diplomatieke missies.