Hulster Heinke

Hulster Heinke was een historische figuur en aanvoerder van een roversbende. Hij maakte in het begin van de achttiende eeuw het platteland rond Venlo onveilig. Zijn bende had het vooral op onbeschermde boerderijen gemunt.

Heinkes eigenlijke naam was Heinrich van der Rooth en was afkomstig van het Duitse Kaldenkirchen. In de volksmond werd hij echter Hulster Heinke genoemd omdat hij zich meestal schuil hield in de buurt van de Hulsterhof.

In het begin van zijn criminele praktijken richtte Heinke zich op het uitschakelen van de Wervers, die in dienst van koning Frederik Willem I van Pruisen rekruten ronselden voor diens leger. Deze wervers stonden bekend als hardhandig en trokken vaak de jonge mannen letterlijk uit hun bed om te dienen in het leger van de koning. Met zijn acties tegen deze wervers oogstte hij veel bewondering en bijval van de plaatselijke bevolking. Later ging hij over op roof en plundering.

Nadat Heinkes bende de herberg de Gelderse Postwagen in 1753 in brand had gestoken, werd met de hulp van een compagnie dragonders een klopjacht geopend, die resulteerde in Heinkes arrestatie. Hulster Heinke, zijn vrouw Zwarte Trui en zeven andere bendeleden werden geradbraakt en daarna op de Galgenberg opgehangen.