Jean Garjeanne (Delft, 30 november 1860 – Hilversum, 28 augustus 1930) was een Nederlands kunstschilder en tekenleraar aan de Rijks HBS.
Garjeanne was de zoon van een fabrikant van Smyrna-tapijten. Hij studeerde aan de Technische Hogeschool in Delft en de Academie voor Beeldende Kunsten in Den Haag. Bovendien behaalde hij de middelbare akte voor de vakken lijntekenen, handtekenen en boetseren.
Zijn eerste benoeming als tekenleraar kreeg hij in 1881 in het Brabantse Ravenstein. Wandelingen in de omgeving maakten de kunstenaar in hem wakker en hij begon landschappen te schilderen. Na benoemingen in Vlissingen en Utrecht kwam hij in 1889 in Venlo terecht. Daar zou hij tot 1924 als tekenleraar verbonden blijven aan de Rijks HBS. Als tekenleraar had hij positieve invloed op zijn leerlingen. Mede door zijn aansporingen ging bijvoorbeeld Sef Moonen schilderen. In 1924 nam hij ontslag en vestigde zich in Hilversum. In zijn vrije tijd bleef hij schilderen, niet meer alleen landschappen, maar ook stads- en riviergezichten. Garjeanne, die lid was van het Amsterdamse kunstenaarsgenootschap ‘Niti et Amiertrac’, deed geregeld mee aan exposities waar zijn werk veel bewondering oogste.
Waardering ondervond hij ook toen 150 kunstenaars werden uitgenodigd om ter gelegenheid van het 25-jarig huwelijk van koningin Wilhelmina en prins Hendrik de monumenten en het natuurschoon van Nederland vast te leggen. Garjeanne was een van de uitverkorenen. Hij moest het interieur van de Venlose Martinuskerk in beeld brengen.
Bron: Venloclopedie