Laaghuismolen

De Laaghuismolen, ook wel Hoogmolen genaamd, is een monumentale voormalige watermolen in de oostelijke Bantuin van Venlo.

De molen dateert waarschijnlijk uit 1560 en was een van de vele watermolens rondom Venlo om de stad van vers water te voorzien door middel van een groot aantal beken. In de 18e eeuw werd de molen ook wel Poell’s molen genoemd. Hier stroomde de Rijnbeek onder de naam Hoogmolenbeek verder om bij Fort Beerendonck (waar het de naam Helbeek kreeg) via de noordwal de Maas in te stromen.

Aan het einde van de 18e eeuw raakte de molen buiten gebruik nadat de loop van de beek was omgeleid. In 1794 werd de molen door het garnizoen van Venlo uit voorzorg in brand gestoken, omdat men vreesde dat de molen in Franse troepen zou vallen. Toen deze Fransen weer uit Venlo weg waren, werd de molen weer opgebouwd. In 1807 werd de molen definitief stilgelegd, doordat de loop van de beek wederom werd verlegd.

In de 19e eeuw deed de molen dienst als hoeve. Het is onduidelijk waar het schoepenrad, dat nodig was voor de stroming van de beek, is gebleven. In 1989-1991 werd de hoeve volledig gerestaureerd en kreeg het een kantoorbestemming.

Status: Rijksmonument