Leo Brueren (Velden, 15 januari 1925 – Venlo, 12 januari 2012) was een Nederlandse kapelaan in de Venlose Martinuskerk en onder meer initiator van de Jongerenkerk en de Stichting Doortocht(voor opvang van dak- en thuislozen).
Na de lagere school in zijn geboortedorp te hebben doorlopen, ging hij naar het Bisschoppelijk College in Weert en studeerde vervolgens theologie en filosofie in Rolduc en Roermond.
Op 31 maart 1951 werd hij tot priester gewijd. Niet veel later volgde zijn benoeming tot kapelaan in het Zuid-Limburgse Kerensheide. Van daaruit kwam hij in 1957 naar Venlo, waar hij kapelaan werd, speciaal belast met sociaal- en jeugdwerk. Een belangrijke activiteit was het samen met anderen oprichten van het jeugdcentrum Ald Weishoès. De vernieuwingsgezinde priester Leo Brueren begon in 1965 met de Jongerenkerk. Op geheel eigentijdse wijze, met aangepaste teksten en muziek, werd de eucharistie gevierd. Voor dat initiatief werd de kapelaan zowel geprezen als verguisd. Van dat laatste getuigde het predicaat dat de Jongerenkerk al snel kreeg: Circus Brueren. Een ander belangrijk initiatief van de kapelaan was de oprichting van de Stichting Doortocht. Er was al eerder over gepraat, maar toen hij in 1981 een dode drugsverslaafde voor zijn deur vond, ging Brueren onmiddellijk aan de slag. En al na korte tijd konden dak- en thuislozen onderdak vinden in Huize Doortocht.
Kapelaan Brueren was verder op tal van fronten actief. Hij behoorde tot de oprichters van de Venlose afdelingen van de Stichting Vluchtelingenwerk en de Stichting Slachtofferhulp, was bestuurslid en geestelijk adviseur van de voetbalclub VVV-Venlo en schreef columns (preken op papier) voor de Noordlimburgse weekbladen E3-Journaal, De Brug en Kerk Onderweg. Samen met enkele anderen schreef hij het oorlogsboek ‘Velden 40-45’, dat in 1947 verscheen. Veertig jaar later, in 1987, publiceerde hij een boek over het leven van zijn vader met de Venlose titel Pap zag (vader zei).
Voor zijn werk kreeg hij tal van onderscheidingen, zo werd hij in 1986 benoemd tot Venlonaar van het jaar (elk jaar valt die eer aan een inwoner ten deel die iets voor de samenleving heeft betekend) en ontving hij in 1989 de gouden legpenning van de stad Venlo.
In 2006 heeft de Venlose journalist Twan Mientjes het initiatief genomen om het befaamde Beatles-album Sergeant Pepper’s Lonely Hearts Club Band in zijn geheel te vertalen naar het Venloos, met precies dezelfde apparatuur en instrumenten van de originele groep. De cd kreeg de titel Serzjant Paeper’s Oeits Haos Sterre Band mee. Een van de nummers (Being for the benefit of Mr. Kite) heeft de titel Veur ’t benefiet van Bruere’s Doortoch-hoès gekregen. Op zijn sterfbed heeft Mientjes afgedwongen dat de opbrengst van de cd, die hij nooit zelf voltooid heeft gezien, naar Stichting Doortocht zou gaan. Tal van Limburgse artiesten en zelfs Huub Stapel hebben aan de cd bijgedragen.
In 2010 heeft het Venlose carnavalsduo Bram en Ruud een door Frans Pollux geschreven ode aan Bruerens werk opgenomen met de titel Bruere Lei.