De Grote of Sint Martinuskerk ligt aan de Grote Kerkstraat in de Venlose binnenstad. Het huidige grondplan van deze driebeukige gotische hallenkerk kwam tot stand tussen 1410 en 1610. De toren is drie keer herbouwd en heeft thans een ui als bekroning.
Er heeft eerst een (houten) voorganger gestaan. Rond het jaar 1000 werd de Martinuskerk opnieuw gebouwd in Romaanse stijl. In 1480 werd pal voor de kerk de Stadstoren gebouwd, een toren (90 m) die in de wijde omtrek was te zien. Bij de zware aardbeving van 1532 stortte een hoek van de toren in, alsmede de kerktoren zelf. In 1776 werd er een nieuwe toren (49 m) gebouwd. Tijdens een van de vele bombardementen in de Tweede Wereldoorlog op Venlo brandden kerk en toren in oktober 1944 gedeeltelijk af. De restanten van de toren stortten in november 1945 in. De kerk werd in volle glorie gerestaureerd en in 1953 kwam de nieuwe toren, ontworpen door Jules Kayser, waarin later een carillon kwam, gereed. De kerk herbergt waardevolle kunstschatten, onder andere de prachtige gebeeldhouwde barokke preekstoel uit 1701, 15e-eeuwse koorbanken, de door Herman den Potgieter in 1621 vervaardigde koperen doopvont, het schilderstuk De Boodschap des Engels van Jan van Cleef en het hoofdaltaar ontworpen door kapelaan Jos. Windhausen. Tot de naoorlogse aanwinsten behoren enkele gebrandschilderde glas-in-lood ramen van Charles Eyck en Daan Wildschut. Rond de kerk staan nog enige 17e-eeuwse grafkruisen.
De Martinuskerk in Venlo is op 13 november 1430 ingewijd en was eeuwenlang de enige parochiekerk van Venlo. Haar doop- en trouwarchief (vanaf 1615) en haar overlijdensarchief (vanaf 1684) is bewaard gebleven en is in te zien in het gemeentearchief. De kerk is vernoemd naar Sint-Maarten.
Status: Rijksmonument
